Okres jesienno-zimowy to czas zwiększenia zainteresowania suplementacją. Jednym z takich preparatów jest witamina D3. Dlaczego konieczna jest jej suplementacja?
Za co odpowiada witamina D3
Witamina D jest ogromnie ważną witaminą, która ma wpływ na funkcjonowanie wielu układów w naszym organizmie. W przeciwieństwie do większości witamin, witamina D funkcjonuje jako hormon i każda komórka w naszym ciele posiada dla niej receptor. Nasz organizm wytwarza witaminę D z cholesterolu w skórze w wyniku działania promieni słonecznych. Pojęcie „witamina D” odnosi się do grupy cząsteczek, które zwiększają zasoby organizmu 25-hydroksykalciferolu (krążąca forma witaminy D, kalcytriol) oraz 1,25-dihydroksywitaminy D (aktywny hormon). W skórze zasoby 7-dehydrocholesterolu są konwertowane do cholekalcyferolu (witamina D3) przez promieniowanie słoneczne.
Podsumowując:
- Witamina D1 – kalcyferol
- Witamina D2 – ergokalcyferol
- Witamina D3 – cholekalcyferol
Niedobory witaminy D są niestety powszechne w Europie Środkowej, w tym w Polsce. W Polsce szacuje się, że niedobory występują u 70% populacji. Mimo tego, że istnieją wytyczne odnośnie suplementacji witaminy D dla Polski, innych krajów, jak i ogólne wytyczne stworzone przez wiele towarzystw naukowych, niedobory witaminy D nadal są powszechne.
Jakie są funkcje witaminy D?
- zwiększa absorpcję wapnia w jelitach i aktywność komórek kostnych
- jest odpowiedzialna na wzrost kości, ich gęstość
- synteza białek, hormonów
- prawidłowe działanie układu odpornościowego
- wpływa na siłę mięśni i pracę układu mięśniowego
- niezbędna do funkcjonowania układu nerwowego
- odpowiada za homeostazę wapniowo-fosforanową
- zmniejsza ryzyka stwardnienia rozsianego, chorób serca, przeziębień
- odpowiada za prawidłowy nastrój
Poziom niedoboru witaminy D3 – norma
Stan zaopatrzenia organizmu w witaminę D określa się na podstawie stężenia 25(OH)D w surowicy:
Określenie poziomu | Stężenie w nmol/l | Stężenie w ng/ml |
Deficyt | 0–50 | 0–20 |
Stężenie suboptymalne | 50–75 | 20–30 |
Stężenie optymalne | 75–125 | 30–50 |
Stężenie wysokie | 125-250 | 50–100 |
Stężenie potencjalnie toksyczne | >250 | >100 |
Poziom toksyczny | >500 | >200 |
Przyczyny niedoboru witaminy D3
Do najczęstszych przyczyn niedoboru witaminy D3 należą:
- zmniejszenie syntezy skórnej ze względu na szerokość geograficzną
- mała ekspozycja na słońce
- używanie kremów z filtrem
- niedostateczna podaż witaminy D w diecie
- dysfunkcje wątroby i nerek
- zespoły upośledzonego trawienia i wchłaniania
- otyłość
- przewlekłe leczenie farmakologiczne
Skutki niedoboru witaminy D3
- Zwiększa się poziom parathormonu, który aktywuje resorpcję w kościach, uwalniając z nich wapń
- Krzywica, osteomalacja, osteoporoza
- Zwiększone ryzyko chorób układu krążenia, cukrzycy, chorób zapalnych, autoimmunologicznych, nowotworów
- Spadek siły mięśni
- Zmęczenie
- Spadek odporności
- Zaburzenia nastroju
- Wypadanie włosów
Niedobory witaminy D stanowią czynnik ryzyka występowania wielu chorób, takich jak:
- nowotwory,
- choroby sercowo-naczyniowe,
- cukrzyca typu I i II,
- nadciśnienie tętnicze,
- choroby autoimmunologiczne,
- choroby metaboliczne,
- infekcje wywołane niedoborami odporności,
- niektóre choroby neurologiczne i zaburzenia psychiatryczne.
W czym jest witamina D3?
Aż 90% witaminy D obecnej w organizmie ma pochodzenie endogenne, a więc poprzez syntezę skórną. Pozostała część to witamina D dostarczana przez dietę. Normy spożycia witaminy D ustalone na poziomie AI wynoszą 5 mcg cholekalcyferolu/dobę do 50. roku życia, 10 mcg/dobę w wieku 51–65 lat i 15 mcg/dobę powyżej 66. roku życia. Normy ustalone na poziomie RDA wynoszą od 10 do 20 mcg cholekalcyferolu/dobę w zależności o wieku.
Źródła pokarmowe witaminy D to:
- ryby,
- jajka,
- owoce morza,
- mleko i produkty mleczne,
- wątróbka,
- fortyfikowane produkty.
Jakie są wskazania do oznaczania stężenia 25(OH)D w surowicy?
- Niedoczynność przytarczyc
- Leczenie: steroidoterapia, ketokonazol, leki przeciwdrgawkowe, leki antyretrowirusowe
- Krzywica
- Osteomalacja
- Bóle stawowo-mięśniowe
- Osteoporoza
- Zaburzenia gospodarki wapniowo-fosforanowej
- Zespoły upośledzonego trawienia/wchłaniania
- Mukowiscydoza
- Dieta eliminacyjna
- Zaburzenia odżywiania
- Żywienie pozajelitowe
- Przewlekła choroba nerek, po przeszczepie nerki
- Przewlekła niewydolność wątroby, cholestaza
- Nowotwory
- Choroby sercowo-naczyniowe
- Choroby autoimmunologiczne
- Infekcje
- Choroby alergiczne
Jak przyjmować witaminę D3?
Zalecenia suplementacji witaminą D różnią się w zależności stanu zdrowia (populacja osób zdrowych i z grup ryzyka niedoborów) oraz wieku i masy ciała. W Polsce suplementacja jest obowiązkowa od września do kwietnia, jeśli nie ma efektywnej syntezy skórnej witaminy D w miesiącach letnich to suplementacja jest zalecana przez cały rok.
Populacja zdrowa:
- 0–6 miesiąc życia: 400 IU/dobę
- 6–12 miesięcy życia: 400-600 IU/dobę
- 1–18 lat: 600-1000 IU
- Dorośli i seniorzy: 800–2000 IU/dobę
- Kobiety ciężarne i karmiące: jak osoby dorosłe, 1500–2000 IU/dobę nie później niż od drugiego trymestru
Populacja z grup ryzyka niedoborów witaminy D:
- Noworodki i dzieci urodzone przedwcześnie: od pierwszych dni życia, 400–800 IU/dobę do momentu uzyskania skorygowanego wieku 40. tygodni, następnie standardowa suplementacja w zależności od wieku
- Otyłe dzieci i młodzież: 1200–2000 IU/dobę
- Otyli dorośli i seniorzy: 1600–4000 IU/dobę
- Pracownicy nocnych zmian i osoby dorosłe ciemnoskóre: 1000–2000 IU/dobę przez cały rok
Maksymalne dopuszczalne dawki witaminy D wynoszą:
- Noworodki i niemowlęta: 1000 IU/dobę
- Dzieci 1–10 lat: 2000 IU/dobę
- Dzieci 11–18 lat: 4000 IU/dobę
- Dorośli i seniorzy z prawidłową masą ciała: 4000 IU/dobę
- Dorośli i seniorzy otyli: 10000 IU/dobę
- Kobiety ciężarne i karmiące: 4000 IU/dobę
W przypadku deficytu witaminy D konieczna jest opieka lekarza i zastosowanie odpowiedniego leczenia do czasu uzyskania stężenia optymalnego.
Poprzez działania promieni słonecznych w skórze następuje synteza witaminy D3. Ze względu na mniejszą dostępność słońca w Polsce, konieczna jest suplementacja witaminy D3 od września do kwietnia. Niedobory witaminy D mają wiele negatywnych konsekwencji, m.in. zaburzenia układu kostnego i odporności. Niestety sama dieta nie jest wystarczająca dla realizacji zapotrzebowania na witaminę D.
Bibliografia:
[1] Dana Ogan, Kelly Pritchett, Vitamin D and the Athlete: Risks, Recommendations, and Benefits, Nutrients. 2013 Jun; 5(6): 1856–1868. Published online 2013 May 28, [dostęp on-line] https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3725481/
[2] Witamina D: Rekomendacje dawkowania w populacji osób zdrowych oraz w grupach ryzyka deficytów – wytyczne dla Europy Środkowej 2013 r.
[3] Kassandra L. Munger, MSc; Lynn I. Levin, PhD, MPH; Bruce W. Hollis, PhD; et al, Serum 25-Hydroxyvitamin D Levels and Risk of Multiple Sclerosis
[4] Suzanne Judd, MPH, PhD and Vin Tangpricha, MD, PhD, Vitamin D Deficiency and Risk for Cardiovascular Disease,
[5] Urashima M, Segawa T, Okazaki M, Kurihara M, Wada Y, Ida H., Randomized trial of vitamin D supplementation to prevent seasonal influenza A in schoolchildren,Am J Clin Nutr. 2010 May;91(5):1255-60
[6] Rasheed H, Mahgoub D, Hegazy R, El-Komy M, Abdel Hay R, Hamid MA, Hamdy E., Serum ferritin and vitamin d in female hair loss: do they play a role?, Skin Pharmacol Physiol. 2013;26(2):101-7.
[7] Mirosław Jarosz , Normy żywienia dla populacji polskiej, 2012